Sevgili Kartal dostum önemli olan şey o günkü hayat tarzını yaşatmak değil, o zamanki Müslümanların maneviyatını inananların bugüne taşıyabilmesidir. Bu da ancak bireylerin kendi iç dünyalarında ve şahsi davranışlarında özgürce yaşatabilecekleri bir etik durumdur. Devletin görevi, insan eksenli ve bu özgür ortamı sağlayabilecek bir düzeni var edebilmektir. İnançlı-inançsız, şu dinden veya bu dinden hiç fark etmez.
Bu bağlamda günümüzde Müslümanların ve diğer inanç sahiplerinin en rahat ve barış içerisinde yaşayabilecekleri düzen, özgürlükçü ve liberal laik bir sistemdir.
Yoksa günümüzün dünyasında değil 1400 yıl, 70-80 yıl öncesine bile dönmek garabettir, gaflettir.
Ben ülkemizde 1400 yıl öncesinin davranış kalıplarıyla devleti yönetelim diyen çok sayıda insana rastlamadım ama 70-80 yıl öncesine öykünen ziyadesiyle vatandaş var. O zamanın devlet yapısı ve felsefesiyle post modernizme geçmiş dünyanın anlaşılması ve ona göre ülkenin şekillendirilmesi gerektiğini iddia eden sürüyle insanın olması hem üzücü hem de düşündürücü. Bu da toplumsal bir rahatsızlığı gösteriyor.
Ama sonuçta demokratik ve evrensel hukuka dayalı liberal bir düzen elbette gelecektir. Türkiye insanının dünyayla bütünleşme sürecinin keskinliği ve küreselleşme bunu kaçınılmaz kılıyor.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment